Procedura tranzytu TIR odnosi się do procedury pozwalającej przetransportować w kraju towary pochodzące z zagranicy, a które nie podlegają przywozowym opłatom celnym oraz nie mają dla nich zastosowania środki polityki handlowej. Procedura ta ma zastosowanie w przewozach drogowych z wyłączeniem przeładunku. Odbywać może się przez jedną lub kilka granic, lecz tylko, kiedy transport jest w stanie nienaruszonym z odpowiednimi nieuszkodzonymi zamknięciami celnymi. Rozpoczęcie i zakończenie transportu musi odbywać się przewozem drogowym, jednak w trakcie jego trwania możliwe jest pokonywanie fragmentów trasy za pomocą transportu morskiego lub kolejowego. Koniec trasy może znajdować się w tym samym kraju, z którego rozpoczął się transport, musi jednak chociaż raz opuścić terytorium państwa. Sam ładunek w procedurze TIR zwolniony jest z odprawy celnej, kiedy spełnia następujące warunki: jest zaplombowany, aby jako przesyłka celna nie został wprowadzony do obrotu w kraju do tego nie przeznaczonym; pojazd, którym transportowany jest towar, posiada świadectwo dopuszczenia do drogowego transportu międzynarodowego pod zamknięciami celnymi; na skrzynię ładunkową władze celne naniosły odpowiednie plomby, które będą sprawdzane przy każdorazowym przekraczaniu granicy.
Dokumentem, pod osłoną którego może być realizowana procedura TIR jest karnet TIR. Spełnia on podwójną rolę. Jest dokumentem celnym (forma zgłoszenia celnego) oraz gwarancyjnym. Kwota gwarancyjna każdego karnetu TIR wynosi 100 000 EUR w krajach Unii Europejskiej oraz w Armenii, Azerbejdżanie, Bośni i Hercegowinie, Iranie, Kirgistanie, Serbii I na Ukrainie, 60 000 EUR w Rosji, Turcji, Kazachstanie, Macedonii, Mołdawii i na Białorusi oraz 50 000 USD w pozostałych państwach Stronach Konwencji TIR. Zasadą jest, że jeden karnet można wykorzystać na jedną podróż - na jeden pojazd lub zespół pojazdów (kontener lub zespół kontenerów).